15-01-2015, 03:18 PM
Taken 3’ün yönetmen koltuğunda bir kez daha Fransız yönetmen Olivier Megaton oturuyor. Yapımcı ve senarist Luc Besson Fransız olunca, yönetmen koltuğuna da vatandaşını oturtmuş. Megaton’u daha önce Taşıyıcı 3 ve Kolombiyalı filmlerinden biliyorduk. Çok sevdiğimi söyleyemem, hatta Taken 2 sebebiyle de eksi puan almıştı. Ancak görünüşe göre Taken 2’den sonra kendini biraz daha geliştirmiş. Ama altını çiziyorum, sadece biraz geliştirmiş.
[i]Filmin yönetimine biraz sonra değineceğim fakat öncesinde kısaca konusuna değinmek istiyorum. Spoiler demek yanlış olur, çünkü filmin fragmanında da konusu açık bir şekilde yer alıyor. Yine de konuyu bilmeden gitmek istiyorum diyorsanız (o zaman bu yazıyı niye okuyorsunuz tabii, öyle de bir durum var) bu paragrafı atlamanızda yarar var. Paris ve İstanbul maceralarından sonra ailemiz tekrar Los Angeles’a dönmüş ve normal bir hayata başlamıştır. Bryan’dan sonra evlendiği kocası Stuart ile ilişkilerinde problemleri olan Lenore ile Bryan dertleşmeye başlar. Bu küçük ailevi problem dışında hayatlarında her şey yolunda giderken Lenore, bilinmedik bir şekilde Bryan Mills’in evinde, yatağında ölü bulunur. Lenore’u evinde bulduğu anda polisler de gelince Mills çareyi polislerden kaçmakta bulur.[/i]
Mills’in normalde tek bir amacı vardır; o da karısına yapılanların sorumlusu bulup öldürmek. Ancak polislerden kaçtığı ve karısı evinde bulunduğu için LAPD’nin başarılı dedektifi Frank Dotzler peşine takılır, zira kendisi bir numaralı şüphelidir. CIA’den kalma ustalıklarını kullandığı için polisleri ekmeyi başarsa da Dotzler kurnaz bir dedektiftir.
Konusu kısaca böyle olan filmde yönetim anlamında hem başarılı hem de kötü işler var. Öncelikle Taken 3, ikinci filme göre biraz daha eli yüzü derli toplu bir film. Kurgu anlamında da daha iyi ilerliyor. Ancak araba kovalama ve zincirleme kaza zahnelerinde yönetmenin işi kotarmak adına hızlı geçişler, kısa planlar kullanması hem izleyiciyi yoruyor hem de neler olduğunun pek anlaşılmamasına neden oluyor. Bunun sebebi, muhtemelen o arabaların gerçekten o işleri genel planda yapamıyor olması ve sahnelerde bolca CGI kullanılması. CGI’ın açığa çıkmaması için de kısa planlar kullanarak gerçek gibi görünmesi sağlanmış. En sonunda da yine kısa bir genel plan sahnesi kullanılarak yapılan kazanın genel görünümü verilmeye çalışılsa da genel anlamda başarısız diyebiliriz. Tabii izleyici yönünden başarısız. Film ekibi yönünden daha ucuza çekildiği kesin.
Aksiyon sahnelerinin bazılarında da amatörlük dikkatlerden kaçmıyor. Özellikle neresinde olduğunu söylemeyeceğim (spoiler olmasın diye) bir sahne var ki dillere destan. Bir adam, elinde ağır makineli silahla kare şeklindeki odada taramaya başlarken Bryan Mills sürekli bir adım önde koşuyor. Şimdi basit bir hesap yapalım; kare şeklindeki odanın ortasında taramalı bir silah var ve hedefindeki adam da karenin kenarlarında koşturuyor. Taramalı, adamın elinde olduğu için bir dönüş çizgisi, ekseni bulunmuyor, el nereye bakarsa silah da anında oraya bakabiliyor. Bu durumda adamın vurulmaması mümkün mü? Hollywood olunca mümkün, sonuçta film abi bu dediğinizi duyar gibiyim ama oraya eklenecek bir sürü detay olabilir, adamı ortaya oturtmak yerine biraz daha kenara koyup açısı kapattırılabilirdi. Kirişlerin arkasında dinlenme noktası yaratılmış ki o, sahnenin en mantıklı noktaları.
Film, aksiyon filmi olunca doğal olarak aksiyon sahneleriyle ön plana çıkması gerekiyor ancak bu anlamda çok başarılı olmadığını söyledim. Yine de Mills’in kullandığı bazı teknikler zevkle izletiyor. Bir de başta da dediğim gibi Mills tek başına gitmediği, peşinde kurnaz bir dedektif olduğu için çifte kovalamaca, çifte lezzet izliyoruz diyebilirim. Forest Whitaker’ın oynadığı Dotzler karakterinin paket lastiği detayı da iyi yansıtılmış. Karakteri düz bir dedektiften çıkarıp biraz daha karakteristik hale getirmiş.
Taken denilince akla gelen iki diyalog (hatta monolog’a indirebiliriz onu) vardır. Biri Mills’in kızını ya da karısını arayıp telefonda kaçırılma (ya da kötü haber diyelim) haberini vermesi ve bundan sonra şöyle şöyle olacak diye anlatması. Diğeri ise artık internette caps’lere de dönen “I will find you and i will kill you / seni bulacağım ve öldüreceğim” repliği. İlk telefon sahnesi, annesinin haberini Kim’e vermesi ile gerçekleşse de esas beklenen replik maalesef “seni bulacağım ve sonrasında neler olacağını herkes biliyor” şeklinde değiştirilmiş. Aynısı olmasın diye devam filmlerinde yapılan bu minik değişiklikler bazen iyi, bazen de kötüdür. Ama söz konusu Taken olunca bu repliğin noktasına, virgülüne dokunulmaması gerekiyordu diye düşünüyorum. Halen Bryan Mills’ten tam o cümleyi duyamadığım için bir burukluk var üstümde.
Genel olarak bakıldığında Taken 3, üçleme içerisinde ikinci sırayı yer alıyor diyebilirim. İlk filmden kötü, ama ikinci filmden de daha iyi bir film olmuş. Ayrıca tek bir ailenin kaçırılma olayları üzerinden üçleme olarak yansıtılmış olması da yazının başında belirttiğim gibi büyük bir başarı. Şimdilik, (altını çiziyorum; şimdilik) seri sona ermiş durumda. Ancak geçtiğimiz günlerde yönetmen Olivier Megaton’un olası dördüncü film hakkında beyanatları bulunuyordu. Sonuçta her şey gişeye bakıyor diyebiliriz. Taken 3, genel anlamda seriyi iyi bitirmiş diyebiliriz. Tek kovalamanın yanı sıra Mills suçluları, polisler Mills’i şeklinde çifte doz aşılanmış. Bir de buna olayın gizemi ve çözme aşamaları eklenince başarılı bir aksiyon filmi ortaya çıkmış. Eğer Taken serisini daha önce hiç izlemediyseniz de Taken 3’ü bir devam filmi olarak görmeyip izleyebilirsiniz, tek başına da izlenebilecek bir aksiyon filmi niteliğinde.
superkarga.com
Bir masal var yaşar, uzaklarda
Bu ömür yetmez ona kavuşmaya
